Zaciski uzwojenia wtórnego pozostają rozwarte. W stanie tym prąd strony wtórnej jest równy zeru, a prąd strony pierwotnej osiąga pewną niedużą wartość tzw. prądu jałowego, który odpowiada za magnesowanie rdzenia i pomijalnie małe straty na rezystancji uzwojenia pierwotnego. Siła elektromotoryczna indukowana w uzwojeniu wtórnym nie wywołuje żadnego prądu wtórnego,  więc na rezystancji uzwojenia wtórnego nie pojawia się żaden spadek napięcia.

Reasumując: minimalny spadek napięcia wywołany rezystancją uzwojenia pierwotnego oraz reaktancją rozproszenia uzwojenia pierwotnego oraz zerowy spadek napięcia po stronie wtórnej powodują, że napięcie wtórne w tym stanie osiąga wartość maksymalną, prąd strony pierwotnej zaś minimalną.

Można wnioskować dalej, że transformator pobiera nieznaczną energię z sieci energetycznej na potrzeby głównie magnesowania rdzenia, a napięcie strony wtórnej osiąga wartość maksymalną, której znajomość szczególnie w transformatorach małej mocy jest niezbędna do projektowania zasilaczy.